دلیل واژگونی نمای ساختمان در زلزله چیست؟
بار دیوار های پیرامونی حامل نما در محاسبات، معمولا روی تیر طبقه پائین پیش بینی میگردد، در صورتیکه در اجرا اکثرا این دیوار ها روی دیوار طبقه پائین ( نه روی تیر طبقه پائین ) قرار میگیرند و به عنوان نمونه در یک ساختمان 10 طبقه ، ارتفاع دیوار های خارجی بجای ٣متر معادل 30 متر میگردد. این دیوار ترد 30 متری، که در ساختار آن هیچگونه نگه دارنده ای وجود ندارد در هنگام زلزله میتواند به راحتی ریزش کند.
در اغلب نقشه های معماری ، مایلند برِ ستونهای خارجی با برِ تیر های پيرامونى، همسطح باشند و ستونھای پیرامونی در دل دیوار های محیطی پنهان گردد. دیوار های پیرامونی اجزاء زیر را باید در ضخامتش جا دهند. به عنوان نمونه نمای سنگ یا آجر سه سانتى ، پنجره ها ، ورق وصله ستونهاى فلزى ، ناشاقولى ستون ها ، لوله هاى احتمالى تاسيساتى و برقی ، گچکاری داخلی و غيره موارد ذكر شده بين ١٠ تا ٢٠ سانتیمتر ضخامت دارند كه یا كل آن به ضخامت ديوار پيرامونى اضافه میشود و يا قسمتی از آن داخل ديوار قرار ميگيرد.
بنابراین نمای ساختمان باید در هر طبقه روی سقف همان طبقه استقرار یابد.