انواع وسایل حفاظت فردی Personal Protective Equipment:
تجهیزات و وسایل حفاظت فردی وسایلی از جمله کلاه ایمنی ، ماسک تنفسی، گوشی حفاظتی و حمایل بند کامل بدن است که برای حذف تماس مستقیم با عوامل مخاطره آمیز و یا زیان آور در محل کار ، باید کارگران، افراد خویش فرما و سایر افرادی که در کارگاه ساختمانی فعالیت دارند و یا به علل مختلفی وارد کارگاه می شوند، متناسب با نوع عوامل زیان آور محل کار ، آنها را مورد استفاده قرار دهند. کارفرما موظف است این وسایل را تهیه و در اختیار افراد قرار دهد و بر کاربرد آنها نظارت نماید.
کلیه تجهیزات و وسایل حفاظت فردی باید از نظر کیفیت مواد مورد استفاده و مشخصات فنی ساخت، مطابق با استانداردهای ملی ایران یا سایر استانداردهای مورد قبول وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و یا بر حسب مورد وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی باشند.
کلاه ایمنی Safety Helmet:
در تمام کارگاه‌های ساختمانی که احتمال وقوع آسیب به سر افراد ناشی از سقوط فرد از ارتفاع، سقوط وسایل و تجهیزات، یا برخورد با موانع وجود دارد، استفاده از کلاه ایمنی که یکی از وسایل حفاظت فردی است، با استانداردهای لازم الزامی است.
وزن کلاه ایمنی نباید از 400 گرم تجاوز کند. این کلاه باید از مواد غیر قابل اشتعال ساخته شده باشد و در مقابل جریان برق عایق باشد.
برای حفاظت کامل از سر، صورت، پشت، و گردن، کلاه ایمنی باید دارای لبه باشد. این لبه به منظور جلوگیری از ورود آسیب به نقاط حساس می‌باشد.
در صورتی که کار در فضای محدود یا تنگ انجام میشود، کلاه ایمنی باید کوتاه باشد و در صورت نیاز از مدل های بدون لبه استفاده شود. این اقدامات همگی به منظور افزایش ایمنی و کاهش خطرات مرتبط با کار در شرایط خاص اجرا می‌شوند.
حمایل بند و طناب مهار Lifeline & Lanyard:
برای کارهایی که کارگران مجبور به کار در ارتفاع هستند و امکان ایجاد سازه های حفاظتی برای مانع شدن در برابر سقوط آنها میسر نیست، باید تجهیزات و وسایل حفاظت فردی کار در ارتفاع از نوع استاندارد تهیه شود. از جمله این کارها میتوان به جوشکاری، سیم کشی و حفر چاه اشاره کرد. قبل از هر بار استفاده باید اجزای آنها مورد کنترل و بررسی قرار بگیرد.
عینک ایمنی و شیلد محافظ Safety Glasses & Face Shield:
بعضی از فعالیت های ساختمانی از جمله سند بلاست، شاتکریت، جوشکاری و… مستلزم داشتن عینک و یا سپر محافظتی صورت استاندارد هستند. برای کارهای ماسه پاشی و بتن پاشی علاوه بر این تجهیزات و وسایل حفاظت فردی، باید پوشش سر هم داشته باشند.
در فضاهای کاری که احتمال وجود تابش، گرد و غبار و گازهای خطرناک وجود دارد و افراد در معرض پرش و پرتاب ذره‌های ریز مایع و جامد و برخورد احتمالی آنها با صورت و چشم می باشند، باید از عینک های محافظتی بهره برد.
ماسک تنفسی Reusable Respirator Mask:
ماسک های تنفسی حفاظتی در محیط هایی که گرد و غبار، گاز و یا بخارهای شیمیایی وجود دارد، متناسب با کار و محل مورد نظر باید استفاده شود.
کفش ایمنی Safety Shoes:
کارگرانی که پاهایشان در معرض خطر سقوط اجسام و یا برخورد با اجسام داغ و برنده و یا برق گرقتگی می باشد،حتما از پوتین و کفش های ایمنی با قابلیت پوشیدن راحت، باید بهره ببرند.
چکمه لاستیکی Rubber Boots:
کارهایی از ساختمان که در آب انجام میشود و یا در عملیات بتن ریزی، کارگران باید از وسایل حفاظت فردی از جمله چکمه یا نیم چکمه لاستیکی استفاده کنند.
دستکش محافظ Safety Gloves:
جهت حفاظت دست کارگرانی که با اشیا تیز، خورنده و یا تحریک کننده پوست در ارتباط هستند، حتما باید دستکش های حفاظتی استاندارد و ساق دار تامین شود. کارگرانی که با دستگاه مته برقی و سایر قطعاتی که احتمال گیر کردن دستکش به آنها وجود دارد، نباید از هیچ نوع دستکشی استفاده کنند.
لباس کار Overalls:
لباس های کار از لحاظ سایز، باید متناسب بدن فرد استفاده کننده باشد. به اقتضای محیط های کاری، باید متناسب همان شرایط لباس مخصوص پوشیده شود.
گوشی حفاظتی Ear plugs & Ear Muffs:
کاگرانی که در محل های پرسر و صدا قرار دارند، باید گوشی محافظ متناسب با آن کار را داشته باشند. Ear Plugs و Ear Muffs ها از جمله تجهیزات حفاظت گوش و وسایل حفاظت فردی هستند.
جلیقه نجات Life Jacket:
در مواردی که به دلیل نزدیکی به آب خطر غرق شدن وجود داشته باشد، جلیقه متناسب باید به کارگران داده شود.
گیتز محافظتی Gaiters:
در محل هایی که احتمال پاشش فلزات مذاب و یا جرقه های جوشکاری و برشکاری وجود دارد، کارگران باید از گیتز محافظتی مناسب بهره ببرند.
