عایق کاری حرارتی دیوار، از داخل یا خارج و یا میانی باشد؟
عایق کاری از داخل:
اصولا عایق کاری حرارتی دیوار از داخل توصیه نمی شود. لیکن وقتی جرم کف طبقات زیاد باشد، کم شدن جرم سطحى تأثير زیادی بر روی اینرسی حرارتی ساختمان ندارد. در این ساختمان ها، عايقكارى از داخل قابل پذيرش است.
در این حالت، پل های حرارتی در محل تلاقی دیوار خارجی با کف طبقات و تیغه های داخلی باید در محاسبات انتقال حرارت جدارها در نظر گرفته شود. در این محل ها عایق حرارتى بايد تا روى جدار تلاقى كننده با دیوار خارجی ادامه یابد. در روش عایق از داخل در مناطق پربارش و سردسیر، تمهیدات لازم برای عدم ورود آب به لایه عایق فراهم شود. (عایق رطوبتی) در روش عایق از داخل در مناطق گرم و مرطوب، در ساختمان با نیاز انرژی زیاد، در صورت نیاز به لایه بخاربند، لایه بخاربند باید به طرف دیکر عایق حرارتی منتقل شود.
عایق کاری از خارج:
عمدتا عایق کاری حرارتی دیوار از خارج باعث افزایش اینرسی حرارتی ساختمان است و توصيه می شود. در این حالت، میزان انبساط و انقباض حرارتی، تغییرات دمایی و تكانه های حرارتی وارده به پوشش نهایی نما بسیار زیاد است. لذا در انتخاب نوع پوشش نما بايد دقت نمود. در روش عایق از خارج در مناطق گرم و مرطوب، در ساختمان با نیاز انرژی زیاد، در صورت نیاز به لایه بخاربند، لایه بخاربند باید به طرف دیگر عایق حرارتی منتقل شود.
عایق کاری میانی:
شبیه نصب عایق از داخل است و مشکل پل های حرارتی در این روش زياد است. اتصال لایه های داخلی و خارجی جدار بسیار مهم است و باید به موضوعات سازه ای دقت نمود. بهتر است عایق حرارتی چسبیده به لایه داخلی جدار باشد و با لایه خارجی یک فاصله هوایی دارای سیستم زهکشی برای هدایت بارش به بیرون ساختمان، و عدم چگالش وجود داشته باشد. اينرسى حرارتى در اين روش متوسط و وابسته به جنس وضخامت لايه داخلى ديوار است.
در روش عایق کاری حرارتی دیوار میانی در مناطق گرم و مرطوب، در ساختمان با نیاز انرژی زیاد، در صورت نیاز به لایه بخاربند، لایه بخاربند باید به طرف دیکر عایق حرارتی منتقل شود.
