مواد ساختمانی و شیمیایی:
مواد ساختمانی و شیمیایی یکی از زمینه های مهم در علم مهندسی عمران و ساختمان است. این مواد ساختمانی و شیمیایی معمولاً از بخش های زیر تشکیل شده‌اند:
چسب:
چسب‌ها در صنایع ساختمانی برای اتصال و چسباندن مواد مختلف از جمله چوب، فلز، شیشه، و پلاستیک استفاده می‌شوند. انواع مختلف چسب‌ها بر اساس نوع سطح و مصرف مختلف دسته‌بندی می‌شوند. چسب ها یکی از پرکاربردترین مواد ساختمانی و شیمیایی محسوب می شود.
مواد ضد آب کننده:
مواد ضد آب کننده برای جلوگیری از نفوذ آب به ساختمان‌ها و سازه‌ها استفاده می‌شوند. این مواد می‌توانند در انواع مختلفی از پوشش‌ها گرفته تا محصولات درزگیری مخصوص به کف و دیوارها باشند.
روغن:
روغن‌ها در صنعت ساختمان برای روان کردن و حفاظت از اجزای مکانیکی، ابزارهای فلزی، و قطعات چوبی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
رزین سنگ:
رزین‌های سنگ برای پوشش سطوح به عنوان یک لایه محافظ در مقابل سایش، ضربه، و عوامل آب و هوایی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
دوغاب:
دوغاب به عنوان یک ماده چسبنده و پرکننده در پروژه‌های ساختمانی برای تعمیرات، اتصالات، و پوشش سطوح استفاده می‌شود.
اسپری:
اسپری‌ها برای پوشش یا رنگ‌آمیزی سطوح، حفاظت از فلزات در برابر زنگ زدگی، و دیگر کاربردهای مختلف در صنعت ساختمان مورد استفاده قرار می‌گیرند.
روان کننده:
-
تأثیر بر مصرف آب:
کاهش مصرف آب: استفاده از روان کننده بتن معمولاً منجر به کاهش مصرف آب در مخلوط بتن می‌شود. این امر بهبود نسبت آب به سیمان (Water-Cement Ratio) را نتیجه می‌دهد. مصرف آب کمتر باعث افزایش مقاومت فشاری بتن می‌شود.
-
تأثیر بر اسلامپ:
افزایش اسلامپ: روان کننده بتن معمولاً باعث افزایش اسلامپ بتن می‌شود. این به این معناست که بتن خود راحت‌تر و با تسهیل بیشتر در قالب‌ها ریخته می‌شود. این خاصیت بهبود یافته روانی، فرآیند ریختن بتن را سهل‌تر و موثرتر می‌کند.
-
تأثیر بر مقاومت فشاری بتن:
افزایش مقاومت فشاری: استفاده از روان کننده بتن باعث کاهش مصرف آب و بهبود نسبت آب به سیمان می‌شود. این امور به تقویت مقاومت فشاری بتن کمک می‌کنند. نسبت کمتر آب به سیمان موجب تشکیل یک ساختار محکم‌تر می‌شود و در نتیجه، مقاومت فشاری بتن افزایش می‌یابد.
ضدیخ:
ضد یخ بتن یا زودگیر کننده بتن، جزو افزودنی‌های بتن محسوب می‌شود که قابلیت افزایش سرعت هیدراتاسیون سیمان و کاهش زمان گیرش و زودگیری سیمان را داراست. استفاده از این افزودنی‌ها منجر به افزایش روند کسب مقاومت بتن می‌شود. البته، اهمیت دارد که مواد افزودنی زودگیر کننده بتن که برای استفاده در بتن به کار می‌روند، با دقت انتخاب شوند.
خمیر بندکشی:
خمیر بندکشی برای اصلاح و نمایش تراشه‌ها، شکستگی‌ها، و حفره‌های سطوح دیوارها و سقف‌ها استفاده می‌شود.
مقاوم کننده:
مواد مقاوم کننده برای افزودن مقاومت به مواد ساختمانی در برابر عوامل محیطی مانند حرارت، نور UV، و خوردگی.
پارافین:
پارافین برای پوشش و حفاظت از سطوح چوبی، فلزی، و پلاستیکی در برابر آب و رطوبت استفاده می‌شود.
ژل میکروسیلیس:
ژل میکروسیلیس به عنوان یک ماده پرکننده، چسبنده، و اصلاح‌کننده سطوح در ساختمان‌ها و تزئینات داخلی استفاده می‌شود.
ماستیک و درزگیر:
ماستیک و درزگیر برای درزگیری، ایجاد اتصالات نفوذ ناپذیر استفاده می‌شود.
پوشش ضد حریق:
پوشش‌های ضد حریق برای افزایش مقاومت به حرارت و جلوگیری از انتشار آتش در ساختمان‌ها به کار می‌روند.
گریس:
یک ماده روان کننده است که برای کاهش اصطکاک و سایش بین قطعات مختلف در ماشین‌آلات و دستگاه‌های صنعتی استفاده می‌شود.
خمیر کناف: یک ماده پودری است که با اضافه کردن آب به آن، خمیری شبیه به گچ تولید می‌کند. این خمیر برای پوشش درزها در سطوح دیواری و سقفی در داخل ساختمان‌ها به کار می‌رود.
کیورینگ بتن:
فرایند حفظ رطوبت کافی در بتن در محدوده دمایی مناسب به منظور کمک به هیدراتاسیون سیمان در بتن تازه است. هیدراتاسیون واکنش شیمیایی بین سیمان و آب است که منجر به تشکیل مواد شیمیایی مختلفی می‌شود که در ایجاد و سخت شدن نقش دارند. عمل آوری نقش مهمی در توسعه مقاومت و دوام بتن دارد.
میکروسمنت:
یک ماده پودری است که با اضافه کردن آب به آن، خمیری شبیه به سیمان تولید می‌کند. این خمیر برای پوشش دادن به سطوح دیواری و سقفی در داخل ساختمان‌ها به کار می‌رود.
